اين يك وبلاگ شامل روزمرگي هاي من خانم شين و همسرم آقاي الف
است
پنجشنبه، خرداد ۰۳، ۱۳۸۶
آرزو
كاش خرمي باز به تو برگرده كاش روز آزادسازيت فقط يه سوژه خبري نباشه كاش نقش جنگ از تنت پاك بشه كاش لب اروند باز پر از صداي موسيقي و هياهوي مردم بشه كاش .....
راستش من هم مي خواستم يه پست در مورد خرمشهر و روز آزادي اون بنويسم كه يه سفر كاري احمقانه مانعش شد و خانم شين هم پيش دستي كرد. من هم كه رو حرف خانم شين حرف نمي زنم لذا خواستم كامنت بگذارم.مي خواستم بنويسم كه خرمشهر رو خدا آزاد نكرد. خرمشهر رو مردان و زناني آزاد كردند كه نه خونشون رنگين تر بود نه قيافه اشون بدتر بود نه سوادشون كمتر بود و نه از كره ماه اومده بودند. كساني كه براي حفظ اون شهر قبل از اشغال و آزادي اون پس از اشغال ايستادگي كردند و جنگيدند تو تاريخ اين كشور كم نظير و به نظر من در آينده نزديك غير قابل تكرار هستند. بگذريم. خلاصه اينكه خرمشهر رو مردم همين مرز و بوم آزاد كردند. خدا هم اگه مي خواست كاري بكنه بايد همون موقع كه دختران دبيرستاني خرمشهر رو تو ميني بوسهاي عراقي به ناكجا آباد بردند كه شايد حتي يكيشون هم برنگشت يا موقعي كه هر نفر سير ايراني غير نظامي رو يه نارنجك به گردنش آويزون مي كردند يا جلوي اعضاي خانواده اش تيكه پاره مي كردند بايد كاري مي كرد.طي جنگ خدا كاري نكرد. اگر هم كرد براي دشمنانمون كرد. اگه باورتون نمي شه از خانواده هاي كشته هاي جنگ يا اسرا يا معلولين و شيميايي ها بپرسيد. آزادي خرمشهر مبارك
۵ نظر:
راستش من هم مي خواستم يه پست در مورد خرمشهر و روز آزادي اون بنويسم كه يه سفر كاري احمقانه مانعش شد و خانم شين هم پيش دستي كرد. من هم كه رو حرف خانم شين حرف نمي زنم لذا خواستم كامنت بگذارم.مي خواستم بنويسم كه خرمشهر رو خدا آزاد نكرد. خرمشهر رو مردان و زناني آزاد كردند كه نه خونشون رنگين تر بود نه قيافه اشون بدتر بود نه سوادشون كمتر بود و نه از كره ماه اومده بودند. كساني كه براي حفظ اون شهر قبل از اشغال و آزادي اون پس از اشغال ايستادگي كردند و جنگيدند تو تاريخ اين كشور كم نظير و به نظر من در آينده نزديك غير قابل تكرار هستند. بگذريم. خلاصه اينكه خرمشهر رو مردم همين مرز و بوم آزاد كردند. خدا هم اگه مي خواست كاري بكنه بايد همون موقع كه دختران دبيرستاني خرمشهر رو تو ميني بوسهاي عراقي به ناكجا آباد بردند كه شايد حتي يكيشون هم برنگشت يا موقعي كه هر نفر سير ايراني غير نظامي رو يه نارنجك به گردنش آويزون مي كردند يا جلوي اعضاي خانواده اش تيكه پاره مي كردند بايد كاري مي كرد.طي جنگ خدا كاري نكرد. اگر هم كرد براي دشمنانمون كرد. اگه باورتون نمي شه از خانواده هاي كشته هاي جنگ يا اسرا يا معلولين و شيميايي ها بپرسيد. آزادي خرمشهر مبارك
كاش...
هیچ کاری نمیشود کرد! جز کاش گفتن. ننگ بر...
کاش...کاش...کاش
کاش روزهای شادتری در پیش باشه...
شین جان پینگ هم بکن عزیز من که خبردار بشیم اپ فرمودین :)
ارسال یک نظر