چهارشنبه، مرداد ۲۵، ۱۳۸۵

تبريزنامه 3


مسجد كبود

يكي از بزرگترين محاسن تبريز عدم وجود گدا و افغاني در شهره، يعني من تا حالا حتي يك مورد هم نديدم. به نظر ميرسه شايد افغاني نديدن دليلش يكي زبان تركي كه احتمالا افغاني ها نميفهمند و دوميش هم عدم پذيرش غريبه ها توسط تبريزي هاست مخصوصا كه ديگه اين غريبه مال يه كشور ديگه هم باشه. نبودن گدا هم فكر كنم دليلش اينه كه معمولا تبريزيها خيلي پول الكي خرج نمي كنند البته اينا نظرات شخصي منه و ممكنه خيلي درست نباشه ولي خب فكر كنم همگي متفق القول بر اساس شواهد و حضور گسترده هموطنهاي آذري تو صحنه بازار و اقتصاد و..قبول داريم كه مغز اقتصاديشون خوب كار ميكنه. خب چطوره يك ذره هم در مورد غذاها و شيرينهاي تبريز صحبت كنم خب تبريز يه سري شيرينيهاي معروف داره مثل باقلوا ، قرابيه ، ريس ، نوقا ، لطيفه ، اهري ، كوماج و لوز(شايدم لوزي) و يه چيزاي ديگه كه اسماشون رو بلد نيستم نميدانم شايد اين شيرينيها مال جاهاي ديگه باشند ولي من كه اولين بار همه رو تو تبريز خوردم با ذكر اين توضيح كه باقلواي تبريز با باقلواي يزد فرق داره و به نظر من بسيار خوشمزه تره. دوستان من ميدونم من به شدت اهل ترشي خوردن هستم و اصولا با چيزهاي شيرين ميونه اي ندارم ولي سه تا چيز شيرين هست كه من از خوردنشون سير نميشم باقلواي تبريز ، كيك بي بي شكلاتي ، و حلوا گرديي تبريز كه اونم يه چيز فوق العاده است .از شيريني كه بگذريم به آجيل ميرسيم خب فكر كنم همه ديگه آجيل تواضع تبريز رو ميشناسند كه البته الان ديگه كيفيت سابق رو نداره ولي بهر حال آجيلهايي كه تو تبريز هست از بهترين نوع هستند. فكر كنم بحث خوراكي ها يه كم طولاني شد انشاالله قسمت مربوط به غذاها باشه براي دفعه بعد

۱ نظر:

ناشناس گفت...

اميدوارم وبلاگمون هميشه يك وبلاگ سالم باشه