زندگي ارزشي

به نظرم انتخاب يك زندگي ارزشي و تصميم گيري بر اساس معيارهاي آن، شايد يكي از دشوارترين انتخاب هاي انساني باشد. قصدم به هيچ وجه تاييد يا نفي چنين تفكري نيست بلكه بيشتر قصدم تاكيد بر دشواري انتخاب بر اساس معيارهاي مشخص و البته ارزش مدار است. حقيقت آن است كه ساده ترين روش تصميم گيري كه به صورت غريزي در نهاد همه ما هست، تصميم بر اساس معيارهاي سود و هزينه مي باشد كه اتفاقاً طبيعت نيز اين شيوه را تلقين و تاكيد مي كند. اما پذيرفتن اين موضوع كه ممكن است در مواردي حياتي مجبور به پذيرش و انتخاب گزينه اي باشيم كه احتمالاً مغاير با خواسته ها، تمايلات يا منافع فردي يا جمعي ماست به خودي خود انتخاب دشواري است. بعضي وقت ها با خودم فكر كرده ام كه تا كجا به باورها و ارزش هاي شخصي ام اعتماد كرده و بدانها بها داده ام. آيا توانسته ام همه ارزش هايم را در شرايط سخت حفظ كنم؟ آيا اساساً مجاز به انجام چنين كاري هستم؟ آيا اگر چنين كنم در نگاه ديگران مثلاً همسرم، والدينم و ساير همنوعانم فردي خودخواه و خود محور به شمار نخواهم رفت؟ خيلي وقت ها گستره و هزينه حفظ ارزش ها دامن خود فرد را نگرفته و از آن فراتر مي رود. من به عنوان يك فرد چقدر حق دارم تا در مورد ديگران و اينكه آنها بايد چنين هزينه هايي را پرداخت كنند يا نه تصميم بگيرم؟ اين روزها اين موضوع به يكي از اصلي ترين مشغله هاي ذهني من تبديل شده است