ياد بزرگان - شريعتي و چمران

تاريخ سرزمين ما گرچه پر از اسطوره هاي شگرف و مردان و زنان بزرگ و نام آوره اما متاسفانه چگالي اين آدمها طي قرون و به ويژه قرن اخير به شكل بسيار تاسف برانگيزي كم بوده. با اينهمه در اين ميان تني چند از جمله كساني مثل دكتر علي شريعتي و دكتر چمران كورسوي اميدي هستند كه در اين قحط الرجال، كم و بيش مي شه بهشون دل بست و ازشون الهام گرفت. زندگي اين آدمها فارغ از هر خطاي انساني كه ارتكاب اون حق طبيعي و نه البته ضروري زندگي هر كسي هست، مملو از شور، تلاش و مبارزه است. اين رو قبلاً هم گفتم آدمهايي كه در باورهاشون راسخ و استوارند و به خاطرش حاضر به مبارزه و حتي قرباني دادن هستند صرفاً به همين دليل شايسته احترام خواهند بود. امروز و يكي دو روز آتي سالروز درگذشت اين دو عزيز از دست رفته است. شايد بهتر باشه به جاي اينكه باز بي هنر افتيم و نظر به عيب كنيم، كمي بيشتر براي شناختن اين آدمها و طرز فكرشون بكوشيم.حداقلش اينه كه به اشتباهات و خطاهاي اونها آگاه مي شيم و راه تكرار اونها رو مي بنديم. يا ممكنه حتي درس بگيريم و راههاي جديدي براي خوب زيستن پيدا كنيم. مرحوم شريعتي و مرحوم چمران تا آخرين لحظه پاي اعتقادشون ايستادند. حتي اگر ا ز نظر خيلي ها اعتقادشون غلط بود يا حداقل كاملاً درست نبود. اين روزها چند تا مثال از اين آدمها مي تونيد پيدا كنيد؟آدمهايي كه نون به نرخ روز نخورند، آدمهايي كه هيچ حقيقتي رو قرباني هيچ مصلحتي نكنن، آدمهايي كه تا اين اندازه رشد كنن، به لحاظ اجتماعي و فرهنگي بالا بيان واينقدر تاثير بگذارن. شيوه تفكر و عملگرايي مثال زدني اين آدمها كيمياي تاريخ ماست چيزي كه خيلي ها در پس نقدهاي دلسوزانه و بزرگداشت هاي روشنفكرانه اما عميقاً سوت و كور به دنبال پنهان كردنش هستند.اميدوارم اسم و رسم اين بزرگان و نظاير اونها نه فقط در سالگرد درگذشتشون بلكه هميشه زنده باشه. يادشون گرامي، راهشون پر رهرو