شنبه، آذر ۲۵، ۱۳۸۵

بسكتبال

حيفم اومد بعد از اينكه اين مطلب در مورد تيم بسكتبال رو تو وبلاگ پرستو خوندم من در مورد اين تيم يك دست و با روحيه عالي‏، چيزي ننويسم. نميدونم بازيهاي تيم بسكتبال رو توي بازيهاي آسيايي پيگيري كرديد يا نه! من تقريبا تا جايي كه تلويزيون پخش ميكرد و البته منم خونه بودم ديدم از هماهنگي و اعتماد به نفس اين تيم لذت بردم و اگه تيم قطر واقعا تيم قطر بود و نه منتخب آفريقا مطمئنم بسكتباليستهاي ايران به فينال مي رفتند احتمالا خبر داريد مدال برنزي كه اين بچه ها گرفتند هم اولين مدال آسيايي در رده بزرگسالان تو بسكتبال حداقل بعد از انقلاب بود راستشو بخواين با اينكه مدالشون رنگش طلايي نبود ولي نميدونم يه جورايي بيشتر از خيلي مدالهاي ديگه به دلم نشست

۳ نظر:

آقاي الف گفت...

با اين بچه هاي تيم بسكتبال خيلي حال كردم. پيروزي كه فقط برنده شدن نيست. خيلي وقت ها افتخار خوب جنگيدن از برنده شدن در جنگ بيشتره. بسكتبالي ها خوب جنگيدن. پيروزيشون هم خيلي در خور توجه و احترامه. آفرين به غيرتشون. فوتباليستهامون ياد بگيرن

پ گفت...

موافقم و یه چیزی که یادم رفت توی وبلاگ خودم بنویسم: خیلی هم با اخلاق و مؤدب و باکلاس هستند. شخصیت هم مهمه برای ورزشکار. نیست؟

ناشناس گفت...

منهم بسی کیف کردم! مخصوصا بازی با ژاپن که عالی بودن. روحیه شون عالی بود تا لحظه آخر عقب نشینی نکردن و بلاخره بردن
خاتونک