گواهينامه رانندگي

يك دوستي دارم كه خلبانه. ايشون با وجود اينكه اتومبيل شخصي داره و دست فرمونش هم خيلي خوبه ولي به ندرت تو تهران رانندگي مي كنه. منطقش هم اينه كه مي گه رانندگي كردن تو تهران به ضريب هوشي بالاتري حتي به نسبت خلباني احتياج داره. رو همين حساب من هم كه دل خوني از رانندگي دارم سالها بود كه از زير گرفتن گواهينامه و رانندگي در مي رفتم.اما بالاخره دو ماه پيش تحت تاثير ارشادات خانم شين و اصرار اطرافين تصميم گرفتم اين جام آتشين رو سر بكشم. چشمتون روز بد نبينه. آقا برو بيايي. من كه به لحاظ تئوري استاد فرمول يك هستم مغزم هنگ كرده بودم. راستش دو سه بار حتي به سرم زد قيدش رو بزنم حتي يكبار تحت تاثير فشار رواني حاصل از مردودي تو امتحان آيين نامه (پس از كلي كل كل با خانم شين و اظهار گردن كلفتي و فضل فروشي) تصميم گرفتم سر به بيابون بذارم . اما به هر جون كندني بود ديروز موفق شدم. راستش اينهمه روضه خوندم كه آخرش بگم من گواهينامه گرفتم