روزهاي با هم 1

من و آقاي الف توي يه شركت كامپيوتري با هم همكار بوديم و جالب اينجاست كه با وجود اينكه ما حدود 4 سال توي اون شركت كار مي كرديم سال آخر اونم به واسطه يه كلاس زبان كه توي شركت برگزار شد با هم آشنا شديم يادش بخير يك دفعه استاد سر كلاس پرسيد كي از همه كوچيكتره من خودم رو آماده كرده بودم كه بگم من كه يكدفعه همه گفتند آقاي الف، با تعجب يه نگاهي به آقاي الف كردم و از اون به بعد اين بنده خدا هر كاري ميكرد من ميگفتم چقدر اين بچه است نگوكه اين قصه سن آقا هم يه دروغ سيزده بدره كه همه باور كردند و بعدا كاشف به عمل اومد كه ايشون از ما بزرگتر هستند وبعد از 2 سال هم با هم ازدواج كرديم. از اين به بعد سعي ميكنم لابلاي مطالب، از روزمرگيهامون توي زندگي 2 نفره هم بنويسم البته به شرط اينكه آقاي الف هم كمك كنه چون به هر حال اون از ديد يه مرد به زندگي نگاه ميكنه و من هم نگاه خودم رو دارم خدا رو چه ديديد شايد اين وسط يه كتاب زنان تهراني، مردان تبريزي هم به چاپ رسيد
پي نوشت1: خاتونك عزيز حدس ميزنم حضرت اجل پا به اين دنياي خاكي گذاشته باشه كه چند وقتيه ازت خبري نيست بهر حال اميدوارم تو و ني ني سالم و سرحال باشيد و قدمش هم براتون مبارك باشه مطمئنم تو يه فرزند نمونه تربيت ميكني
پي نوشت 2: پوپك عزيز با نوشتت موافقم اين ديگه جزو عاداتمون شده كه خودمون رو سانسور كنيم كه ديگران ناراحت نشوند و يا اينكه از حرفها برداشتهاي نادرست نشه چاره اي نيست بخشي از خوي ايراني بودنمونه ديگه