ديروز روز جهاني كودك بود ومن مدام به اين فكر ميكردم كه كودك امروز چقدر با كودك ديروز متفاوته. سرگرمي ما خلاصه شده بود تو ديدن تلويزيون و بازي كردن با همسن و سالها تو كوچه هايي كه خيلي امن تر از كوچه هاي امروز بود و اگه تابستوني از راه ميرسيد شايد يه كلاس زبان و يه كلاس ورزشي و چهار تا كتاب و نوار قصه "داشت عباس قلي خان پسري ...". اما امروز بچه ها تا پاشون رو از مدرسه هايي كه كمتر نشون از گذشته دارند تو خونه ميذارند يا پاي كامپيوترند يا تلفن يا يه هد فون تو گوششونه دارند با صداي بلند موسيقيهاي عجيب گوش ميدند ديگه با دو تا كتاب و كاغذ رنگي نميشه سرگرمشون كرد بايد به فكر موبايل و ماشين باشي براشون گستاخ و بي پروا شدند حدفاصل دو تا گوششون فقط يه سيمه كه حرف رو از اين به اون انتقال ميده بدون هيچ پردازشي
خيلي وقتها دلم براي اونروزها تنگ ميشه من دنياي كودكي خودم رو از دنياي كودكيه امروز بيشتر دوست دارم من هنوز عطر خودكار هاي عطري اونروزها، كه با هزار ذوق و شوق ميخريدم تو مشاممه من سرگرميهاي ساده كودكي خودم رو بيشتر دوست دارم. من از دنياي كودك امروز ميترسم........
۴ نظر:
آی گفتی.........
باید ترسید.
درسته که دنیای کودکان امروز با دنیای کودکی ما متفاوته اما این منو به وحشت نمی اندازه چون مطمئناً پدر و مادرهای ما هم کودکی ساده تری نسبت به ما داشتن و ما بچه های بدی هم نشدیم. خوب این پیشرفت سریع بشر تفاوت بین نسل ها هم ایجاد می کنه دیگه.
گرچه من هم در رابطه با دوره كودكي خودم و هم سن و سالهام نظر مشابهي دارم ومعتقدم سلامت تربيتي و اخلاقي بچه ها تو اون دوره بيشتر بوده اما در وضعيت كنوني بيشتر نگرانيها متوجه بزرگترهاي بچه هاست تا خود بچه ها. چون عمده آسيب ها از همين بزرگترها ناشي مي شه. تفاوت هاي موجود هم ماهيتاً بد نيستند و لزوماً باعث اينهمه تفاوت بين دو يا چند نسل هم نمي تونن باشن. اما وقتي روي تفاوت ها كنترلي نباشه يا بد كنترل يا تعبير بشه ختم به اينجا مي شه كه كودكان جديد ما رو با دايناسورها اشتباه مي گيرن و ما هم فكر مي كنيم اونها اساساً از عقلانيت و شعور بري هستند. گرچه بعضاً واقعاً هم همينطوره
ارسال یک نظر